1-12-2016  | 

Mijn naam is Rein van Lith, voor deze rubriek stelde Wouter Koning mij de vraag: ‘Wie of wat heeft je doen besluiten om coach te worden van je dochter?’
Het antwoord hierop is dat het voor mij eigenlijk meer iets vanzelfsprekends is dat ik dit ben gaan doen. Als je weet dat je kind wil gaan hockeyen dan vind ik het prachtig om daar onderdeel van uit te mogen maken. Het is bijzonder elke week weer van dichtbij te mogen genieten van de spelvreugde die zij en haar team uitstralen. Voor mij is het inmiddels alweer 34 jaar geleden dat ik zelf als mini van HC Berlicum mocht uitrazen op de prachtige grasvelden aan de Runweg. Ik kan hier nu nog van genieten denkend aan deze mooie periode.

De liefde voor het hockeyspel is toentertijd ontstaan maar daarnaast heeft het me veel meer gebracht. Wat te denken van de sociale aspecten die het met zich mee heeft gebracht, je teamgenootjes worden vriendjes en de zaterdag wordt de belangrijkste dag van de week. Het delen van teleurstellingen en het vieren van de successen die je samen hebt bereikt is iets onvergetelijks. Vandaag de dag sta ik nog steeds op het veld met een aantal van deze jongens waar het destijds allemaal mee begon. Dus wetende wat de hockeysport voor mij heeft betekend, gun ik mijn kinderen meer dan hetzelfde. Door als coach letterlijk mee op het veld te staan bij de meiden van F4 geniet ik van heel dichtbij weer opnieuw van deze geweldige fase in hun hockey carrière.

Voor de volgende ‘vrijwilliger aan het woord’ draag ik het stokje over aan Frank Timmermans. Volgend jaar bestaat de club 40 jaar. Hij heeft de oprichting van onze club van dichtbij meegemaakt. Mijn vraag aan hem: ‘Hoe voelt het nou voor jou om, naast je vrijwilligerswerkzaamheden, als speler van HC Berlicum alle fases tot aan het definitieve eindstadium van veteraan te hebben doorlopen?’