Hoi hockey minnend Berlicum/Middelrode, 

Mijn naam is Jan Tielemans, 51 jaar en vader van 3 meiden die het super vinden om bij HCB te mogen hockeyen. Ik woon inmiddels alweer bijna 20 jaar samen met mijn vrouw Marion in Middelrode en we hebben het prima naar onze zin aan het Gewat met onze drie dochters Luca (17), Anouk (15) en Elke (15).

Ik ben zelf geboren en getogen in het Brabantse dorpje Boekel en ben altijd een fanatieke sporter geweest. Ik heb jarenlang als aanvoerder en spelbepaler enthousiast in het eerste team handbal gespeeld bij de lokale, mede door mij opgerichte vereniging HABO. Momenteel een redelijk grote club wat op het eerste divisie niveau speelt en waar ik nog steeds met trots zo nu en dan een wedstrijd ga bekijken.

Ik heb tijdens mijn TU Informatica studie in Eindhoven een korte periode in het zuiden (Sittard) gewoond en ben na mijn studie voor mijn toenmalige werkgever AKZO naar Sassenheim verhuisd. Met veel plezier heb ik daar gewoond en een leuke vriendenkring opgebouwd maar toen er plannen kwamen voor kinderen, besloten we toch weer naar Brabant te verhuizen. 

 

Enkele jaren geleden heb ik samen met mijn medecoach Hedvig de coaching van MC3 op me genomen. In dat team speelde destijds mijn dochter Anouk. Het was misschien op hockey gebied geen topteam maar qua sfeer was het het dat absoluut wel. Bovendien waren de meiden van de eerste tot de laatste minuut gemotiveerd en fanatiek. Zelfs bij grote achterstand wilde men toch nog vol gaan voor de doelpunten.

Vervolgens heb ik de afgelopen jaren mede de wintercompetitie met HDL/Heesch en het balkentoernooi georganiseerd. Een leuk buitentoernooi wat voor veel teams een prettige onderbreking was van de lange winterstop.

Sinds het seizoen 2014-2015 heb ik het coachen weer opgepakt. Eerst bij de meisjes MC1 met Eric en dit jaar samen met Lyan bij de meisjes MB1. Beide teams bestonden uit de nodige talenten, maar daarnaast ook hier weer een groep zeer fanatieke meiden. Tijdens het sporten met elkaar als team knokken, maar buiten de wedstrijd ook nog eens gezellig met elkaar optrekken. Dat beide teams dan ook nog een kampioenschap behalen is alleen maar een bonus. 

 

Vanaf het moment dat ik op jonge leeftijd zelf ben gaan sporten heb ik altijd veel waarde gehecht aan het gevoel iets als team te bereiken. Dit geldt daarbij niet alleen voor een individueel team maar ook voor een vereniging als geheel. Vrijwilligers spelen daarbij in mijn ogen een hele belangrijke rol en daarom ben ik in het (verre) verleden zelf eerder trainer, scheidsrechter, coach en bestuurslid geweest. 

Toen de mogelijkheid dan ook voorbij kwam om coach te worden van een meisjes hockeyteam, was de keuze voor mij ook vanzelfsprekend en dus snel gemaakt. Een team helpen om met elkaar op een sportieve en enthousiaste manier te genieten van de hockeysport geeft een geweldig gevoel. Ik geniet van elke wedstrijd met het team en zie gelukkig dat ook de ouders langs de kant van het veld van het team genieten. Mocht je dit gevoel nog niet kennen dan kan ik je alleen maar aanraden ook voor een rol als vrijwilliger te kiezen en dit te ervaren.

Risette Lammers